منوچهر پیرمرادی
عنوان کردن این مسئله که هر قسمت از این سرزمین (کوردستان ) بصورت جداگانه باید راه خودش را در پیش بگیرد مصداق بارز پیروی از خطوط مرز جعلی تحمیلی توسط بیگانگان است.
این نکته یک مسئله تلخ را عیان میکند ،
اینکه ما راضی به تجزیه این سرزمین توسط اجانب هستیم و از این پس طبق میل و سیاستهای اشغالگران و یا یکی از آنها چشممان را به روی بخش دیگر این خاک کوردستان ببندیم و برایمان مهم نباشد که چه بر سر برادران و خواهرانمان می آید،
به گفته دوستان مبارزمان مثال این میماند که در یک چشم خاک بریزیم و در چشم دیگرمان سرمه !
و این در عقل و منطق و حقیقت جایی ندارد.
واقعیت برای ما مشخص است که کورد یک ملت واحد است و هرگز طبق مرزبندی هایی که اشغالگران تعیین کرده اند به چهار ملت تبدیل نشده است.
اگر تاریخ ما و اجدادمان، زبان و فرهنگمان و آیینمان واحد و مشترکمان یکی است ، پس دارای یک خاک و یک سرزمین هستیم و از سالهای ورود اجنبی های متجاوز تاکنون هیچ کورد آزاده ای مرزهای جعلی و تحمیلی را به رسمیت نشناخته است.
قطعأ ما برای رسیدن به آزادی با برنامه و هدف به پیش میرویم اما از مهمترین ملزومات راه آزادی داشتن اتحاد ملی کورد است یعنی فارغ از مرزهای تحمیلی و جعلی و این نکته ای بسیار ساده و روشنی است برای آنها که خواستار آزادی و آزادِگی برای ملت کورد هستند.
