روز جهانی زبان مادری

روز 21 فوریه (2اسفند) از طرف یونسکو به عنوان روز جهانی زبان مادری نام گزاری شده است. این اقدام در اصل به منظور کمک به تنوع زبانی و فرهنگی انجام شده است. اهمیت زبان مادری به لحاظ ترویج و حفاظت از زبان ها باعث شد مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز، سال 2008 را سال جهانی زبان ها اعلام کند.
بر اساس منشور زبان مادری یوسنکو مصوب 1996 میلادی، حقوق زبانی به این صورت تعریف شده: همه دانش آموزان باید تحصیلات رسمی خود را به زبان مادری آغاز کنند و دولت ها موظف اند که تسهیلات آموزش به زبان مادری را فراهم کنند.
و اما در ایران... از ابتدای روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی، حاکمان آن اقدامات گسترده ای جهت تضعیف فرهنگ غنی ایران انجام داده اند. لذا سابقه آنها کاملاً در تضییع حقوق اقلیت های قومی و حتی تفرقه انداختن میان اقوام مختلف ساکن در کشور بر همگان آشکار است.
از عدم رسیدگی به مناطق زندگی ساکنین کرد، لر، بختیاری، بلوچ، ترک و عرب گرفته تا برنامه های تلویزیونی و سریال های ساخته شده که تماماً با توهین و تحقیر این ملیتها همراه بوده و همچنین تحمیل فقر و تنگدستی به مردم این مناطق، همه و همه نشان می دهد که حکومت هیچ یک از آنها را به رسمیت نمی شناسد و حتی با وجود قانون جهانی، به کودکان این اقلیت های قومی اجازه نمی دهد به تحصیل در مدارس با زبان مادری خود بپردازند.
طبق اصل 15 قانون اساسی جمهوری اسلامی، زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی اعلام شده است ولی استفاده از زبان های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات هر زبان در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است اما متأسفانه این قانون نه تنها به اجرا در نیامده، بلکه از یک مسأله فرهنگی و انسانی به یک مسأله امنیتی تبدیل شده است.
حاکمیت جمهوری اسلامی که اساس کار خود را سرکوب و تهدید قرار داده، از ابتدای روی کار آمدن، به مسأله ملیتهای متعدد ساکن در ایران به عنوان یک تهدید نگریسته و بجای استفاده از فرهنگ، زبان و شیوه زندگی این ملیتهای اصیل، آنان را برای خود بعنوان تهدید دانسته و کاملاً نسبت به انتقادها درخصوص برخورد با اقلیت های قومی بی توجه و بی تفاوت بوده است. بارها و بارها گویش و فرهنگ ملیتهای کرد، لر، ترک، عرب و بلوچ در رسانه ها به تمسخر گرفته شده و پس از آن شاهد اعتراضات گسترده ملیتهای معترض در این خصوص و همچنین اعدام های گسترده معترضین بوده ایم، اما بی توجهی حاکمان فرهنگ ستیز جمهوری اسلامی باعث شد که هر روز بیشتر شاهد تحقیر و ضایع شدن حقوق فرهنگی و انسانی این ملیتها باشیم.
این ستیز با فرهنگ و زبان قوم ها موجب شد در کمترین حالت، اکثر افراد در پی دستیابی به موقعیت اجتماعی و فرهنگی مورد قبول جامعه، اقدام به مهاجرت به شهرهای بزرگ نمایند و این خود آغاز ضربه های سنگین به فرهنگ غنی قوم های اصیل ایران بود.
حکومت در جهت نابود کردن فرهنگ غنی و اصیل ایران تمام تلاش خود را کرده و همچنان در تلاش اند که فرهنگ خاص جمهوری اسلامی را بر کشور حاکم کنند.
به امید آن روز که روز جهانی زبان مادری را در حالی جشن بگیریم که زبان های شیرین و اصیل ملیتهای مختلف در کشور به طور کامل به رسمیت شناخته شود و کودکان آنها بتوانند از حداقل رفاه، امکانات و حق تحصیل در مدارس به زبان مادری برخوردار شوند. این امر جز با استمرار مبارزات حق طلبانه و نابودی حکومت فعلی امکان پذیر نخواهد بود. امروز بیش از هر زمان دیگری وقت آن رسیده که برای پایان دادن به این همه ظلم و سرکوبهای همه جانبه حکومتی و رهایی کشورمان از دست این حاکمان دزدسالار با مبارزات خود، پایه های سست شده ی این حکومت را فرو بریزیم.