سید اردلان اجاق ، کلام در دین یاری ، یعنی خود دین یاری

( قسمت اول )

نویسندە سید اردلان اجاق

:یاهو به دینتان :

اجازه میخواهم که در رابطه با کلام ، که شیرازه دین یاری میباشد ، سخنی به اندازه درک ناقصم داشته باشم .

همانگونه که همه میدانیم کلام در اصل ستون و پایه و پیکره دین یاری میباشد . و به همین دلیل است که معمولا زمانی که دین یاری در هر مقطعی از زمان که مورد هجوم واقع شده ، معمولا متجاوزان به حریم یارسان،  آگاهانه به سراغ کلامهایش رفته و کلامها را مورد حمله قرار داده اند.

واقعیت مسئله این است که کلام در دین یاری ، یعنی خود دین یاری. کلام ، یعنی هویت دین ما، کلام یعنی شناسنامه دین یاری و در کل کلام یعنی همه دین و باور ما ، و چقدر انسان غمگین میگردد که ما یارسانیها نسبت به این شیرازه و ارکان باوریمان چقدر بی تفاوت و یا چقدر راحت به خود اجازه میدهیم که وارد حریمش شده و بدون ترس اقدام به دستکاری و یا تغییر واژگانش کنیم .

مسئله مهم دیگر که نشات گرفته از دیدگاه اول میباشد ، عدم ورود ما به عمق کلام و کالبد شکافی واژگان آن میباشد ، که در ارائه آن در کانالها و گروههای یارسانی به وفور دیده میشود . تا جایی که مثلا یک بند کلام که هشت خشت میباشد ، نگارنده بزرگوار آن ، کل هشت خشت را در چهار خط معنی و در شبکه های اجتماعی ارائه میدهد ، واین یعنی فاجعه در دین یاری .

کلامی که هر واژه آن میتوان با توجه به سند و فاکتهای مختلف عرفانی و تایید کتابهای ادیان ابراهیمی ، نیاز به ساعتها وقت و کتابت و نوشتار دارد که درنهایت منتج به صدها برگ کاغذ ، که خود کتابی خواهد بود ، بعضا دیده میشود که همان واژه در کمترین معنی ممکن ، قید میگردد که ، یا نگارنده از کلام بی اطلاع و یا حضرت حق نخواسته نظر دیگری در این کار میباشد که میشه فهمید ، نظر اول بیشتر میتواند صحیح باشد .

یکی دیگر از بیگانگی ما با کلامهای یاری ، درماندگی ما در انطباق گفتار کلامی با دانش روز و در کل این جهان هستیست .

واقعیت مسئله این است که ما با دانش روز که تماما در کلامهای یارسانی وجود دارد ، باید آشنا بوده و بر این باور باشیم که ما یارسانیها نه تنها از علم امروز فیزیک گریزان نبوده بلکه میتوانیم به عنوان جلودار متافیزیکیان با اسناد کلامی به مباحثه جانانه  با آن برویم .

در مبحث خلقت که به زیبایی تمام در دوره مرنو به آن اشاره شده و در کلام حضرت شیخ امیر به عنوان موید آن آورده شده ، ما هرگز به موشکافی آن نرفتیم و خود را درگیر حصارهای پیله گونه ، که نهایت آن ایجاد درگیری و چالش بین یارسان بود کردیم .

کلامهای یاری را در بعد ، راهنما ، قانون دین ، ارائه طریق برای یار ، اسما حق ، یاری یاوری ، دون به دون ، ریاضت در دین و شرط و جم و هزاران بحث دیگر اجتماعی میتوان دید و تأسف بار آنجاست که ما هرگز به طرف موشکافی در آن نرفتیم و بسیار بسیار ساده از کنارش گذشتیم و بیشتر از آنکه خواسته باشیم به کلام استناد کنیم به برداشت خودمان توجه و تکیه کردیم و همین باعث انحراف ما از راه اصلی و نهایتا باعث تشکیل نطفه  خودخواهی و خود پرستی گردید .

حضرت نعمت در دوره بابا ناوس که ما در پردیور با نام مبارک حضرت شاه ابراهیم او را میشناسیم میفرمایند :

نواچان کلام هیچن بی تاثیر
کلام حساون پی میردان دسگیر
دسگیر کلامن قنیات و جمی
از آ سواره نان نا شادی و شمی

همانگونه که از کلام حضرت نعمت برمی آید مشخص است که میفرماید :

هرگز نگویید که کلام جایگاهی در دین و تربیت یاران نداشته و تاثیر گذاری آن هیچ و پوچ میباشد ، بلکه کلام است که میتواند یاران پیرو دین یاری را دستگیری و امداد کرده و آنها را از بحرانی ترین لحظه ها خارج نموده و به سر منزل مقصود برساند .

البته در اینجا استفاده از واژه میردان نه تنها جنسیت نمیباشد بلکه به هریار با هر جنسیتی اطلاق میگردد که در راه دین حضرت سلطان عالم پاسدار شرط ازلی میباشد .

حضرت در نیم خشت بعدی ، در زیبایی تمام میفرماید:که نجات دهنده و مدد کار و فریاد رس هر یار ، در گام اول کلام میباشد ، و کلام است که تغذیه کننده روح سالک ، چه در جمخانه و چه در اجتماع است. حضرت در اینجا اعتقاد دارد که کلام است که میتواند راهنمای هر یار بوده و باعث آگاهی او از دین یاری شده ، تا بتواند در راه سلوک با اعتماد به نفس این وادیان سخت را طی کند .

و در خشت آخر حضرت ، ماهیت مسئولیتی خود را مطرح کرده ، البته پس از معطوف کردن توجه یاران به فرامین قبلی .

به امید حضرت سلطان در نوشتار بعدی به تفصیل به مبحث کلام در دین یاری خواهیم پرداخت .