تا قریب به ده روز از سران اصلی و حتی جزئی نظامی ارتشی غیر از آقای روحانی که وی نیز با دست خالی به دیدار مردم زلزله زده رفته بود تا رل خود را بازی کند کسی به داد مردم سرپل نرسید سرپل زخمی داغدار و آواره تنها مانده بود وفقط یاری هم میهنانش به خصوص مردم کورد و شخصیت بزرگ و دوست داشتنی آقای دایی که دلسوزانه در این راه زحمات زیاد و کمکهای شایانی کردن که این باعث دلگرمی وسر پا نگه داشتن زیبا و زلزله زده شده بود
دولتمردان نظام دژخیم اسلامی با اعمال وامهای اندک برای ساختن منازل و قسط بندیهای کمرشکن ونیز در تلاقی با گرانی سرسام آور هیچ معیشتی با مردم زلزله زده این فدائیان سپر بلای همیشگی بە قول خودشان وطن ایران زمین ننموده اند
حال سئوال اینست آیا وقتی حجم عظیمی از سرمایه های مردم ایران صرف بازسازی در کشورهای هم پیمان رژیم می شود آیا نتوانستند با سرمایه های کمتر از آن سرمایه های خرج شده در خاک بیگانگان سرپل ذهاب را دلسوزانه دوباره بازسازی کنند؟ کانکس های که به مردم آواره دادند در ازای آن مبلغ ۵ میلیون الی ۳ میلیون از کمک های سرپل کسر کردند و این لکه ننگ و سیاهی بر پیشانی دولتمردان نظام جمهوری اسلامی بود
و این دیار مرز نشین همیشه سینه اش آماج تیر دشمن بوده تا بیگانەی به خاک ایران تعدی نکند
آیا سزای این پایمردی ها و شهید شدن جوانان برومند این خطه آیت تنهای رقت بار بود؟
و این سئوال همیشه در ذهن مردم زلزله زده باقی میماند به چه جرمی ما را چون فرزند ناتنی رها کردند؟
آیا مسائل عقیدتی و ملی در میان نبود؟
آیا به این خاطر به مردمان این دیار پشت کرده و میکنند که این مرز و بوم کورد هستند و مرکز کوردهای یارسان و اهل سنت هست؟
باید ریشه این تفکر را جست
امید مرادی
