به نام خدا
جناب آقای دکتر روحانی، رئیس جمهور منتخب ایران؛
با عرض سلام،
احتراماً از جانب مجمع مشورتی فعالان مدنی یارِسان با جنابعالی سخن میگوییم.
پیش از هر چیز، پیروزی عقلانیت و آشتی جوییِ مردم ایران را بر عصبیت و اقتدارگرایی، به شما و هموطنان عزیزمان تبریک عرض میکنیم.
مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان در ابتدای دولت شما شروع به فعالیت کرد، لیکن در چهار سال گذشته تلاشهای مجمع برای ارتباط با رئیس جمهورِ مورد حمایت مردمِ یارسان (اهل حق) از کانال های مختلف با بن بست مواجه شد و نامه نگاریهایمان با مسئولینِ طراز اولِ نظام نیز بی پاسخ ماند. لذا، در سفر رسمی جنابعالی به کرمانشاه، از آنجاکه مقامات استانداری مانع دیدارمان با شما شدند و خود استاندار هم حاضر به ملاقات با ما نشد؛ چند نفر از یارانمان لبانشان را به قصد اعتراض به این فشارها و بی توجهیها دوختند، بلکه فریاد سکوتشان را با دهانی بسته به گوش مخاطبانشان برسانند. دریغا و شگفتا که دنیا صدای مظلومیت ما را شنید مگر دولتمردان خودمان! اخیراً هم که در سفر انتخاباتی شما به استان کرمانشاه، باز به ما ناراضیان و معترضان اجازه ی کمترین دیداری برای عریضه یا گفتاری ندادند.
حال که دیگر امیدی به رسیدن فریادمان به گوش دولت تدبیر و امید نداریم؛ از آن جا که همیشه در ناامیدی بسی امید است، تدبیر خود را در آن میبینیم که این نامه را به صورت سرگشاده روانه ی حضورتان نماییم، باشد که از طریق رسانه ها از آن مطلع گردید.
ای هدهدِ صبا، به سَبا می فرستَمت/ بنگر که از کجا به کجا می فرستمَت
جناب آقای رئیس جمهور، جامعه ی یارسان در این چند دهه، همواره در معرض سیاستهایی قرار گرفته است که نتیجه ی آن رانده شدنِ این مردم به حاشیه و عدم دسترسی آنان به قدرت و ثروت و منزلت بوده است. سیاستهایی که با توسل به قانون و بخشنامه و… به قصد دست کشیدن یارسان از آیین و فرهنگشان اعمال و با تنگ نظریهای مسئولان محلی عجین شده است. در دولت اصلاحات نیز به رغم بالاترین میزان مشارکت مردم یارسان در حمایت از آن، باز تغییر چشمگیری در سیاستهای تبعیض آمیز حکومت نسبت به ما ایجاد نگردید. (جز در تعدیل شرایط ورود به دانشگاه و تغییری در لحن و کلام که اندکی از طرف قوه ی مجریه ملایمتر شد.) در دولت تدبیر و امید نیز بدون تعارف باید بگوییم: عملاً تدبیری که امیدی واقعی در دلهایمان ایجاد کند، ندیدیم؛ حتی در منشورِ اجرا نشده ی حقوق شهروندی.
ما در اینجا نمی خواهیم وارد جزئیات بشویم، چرا که رنجها و مطالبات یارسان بارها به اطلاع مقامات حکومتی رسیده و در مطبوعات و رسانه ها منعکس شده است. نیک میدانیم که مشکل اصلی یارسان، نداشتن جایگاه در قانون اساسی است. البته، همانطوری که در نامه های خطاب به مقام رهبری نیز اشاره کرده ایم، مشکل مذکور به دست ایشان قابل رفع است؛ اما این بدان معنی نیست که از شخص رئیس جمهور در مقام مسئول نظارت بر قانون اساسی و رئیس شورای عالی امنیت ملی و رئیس قوه ی مجریه سلب مسئولیت گردد و قادر به انجام هیچ کاری در این مورد نباشد. مسلماً، توصیه ی جنابعالی به استاندار کرمانشاه و اظهارات متعاقب وی مبنی بر عدم وجود مانع در به کارگیری مردم یارسان در نهادهای حکومتی، میتواند گواه این ادعا باشد. ( گرچه توصیه ی شما جامه ی عمل به خود نپوشید.)
جناب آقای روحانی، یقیناً نباید بی اطلاع باشید که در آستانه ی انتخاباتِ سال 1392 سه نفر از جوانان یارسان در اعتراض به وضعیت اسفبار جاری، در مقابل مجلس و نهادهای دولتی تن خویش را به آتش کشیدند و جان باختند. و یا چه بسا شنیده باشید که سربازانی از یارسان به علت توهینها و فشارهایی که به خاطر دینشان بر آن ها تحمیل شد، خودکشی کرده اند. همچنین احتمالاً میدانید که هزاران نفر از فرزندان یارسان چاره ی خود را در ترک وطن دیده اند و آواره ی دیار غربت شده اند.
مسلماً، نتایج ناگواری که از سیاستهای تبعیض آمیز جاری ناشی میشود، امنیت و آسایش جامعه را در معرض تهدید قرار میدهد و کنترل اوضاع را دشوار میکند. لذا پیشنهاد میشود که دست کم در راستای تعدیل شرایط ناعادلانه ی موجود، اقدامات زیر در دستور کار دولتِ دوازدهم قرار بگیرد:
1 ـ ضمن رایزنی با مقامات عالی نظام، جایگاه آیین یاری (اهل حق) در قانون اساسی روشن شود.
2 ـ به عنوان اقداماتی عاجل و اورژانسی، قانون گزینش مصوب سالهای 1374 و 1375 در جهت اعاده ی حقوق یارسان به آنها اصلاح گردد.
3 ـ توصیه ی جنابعالی در دور اول ریاست جمهوری به مقامات استانهای یارسان نشین در خصوص استخدام مردم یارسان و سپردن مدیریتها به آنان به صورت دستورعمل به وزارتخانه ها ابلاغ گردد و نهادی با مشارکت منتقدینِ شرایط موجود، برای اجرایی شدن بخشنامه های مزبور تشکیل شود.
4 ـ بیانیه ی انتخاباتیِ 10 ماده ایِ اقوام و مذاهب، به صورت کامل به اجرا درآید.
5 ـ موضوع حقوق اقلیت ها از حوزه ی امنیتی خارج شود و در حوزه های حقوقی و سیاسی و فرهنگی قرار بگیرد.
6 ـ مشاوران رئیس جمهور در زمینه ی اقلیتهای قومی و مذهبی، از میان خود آنها و ترجیحاً از شخصیتهای شناخته شده ی سیاسی و حقوقی و فرهنگی و آزاداندیش انتخاب شده و به صورت کارگروه عمل نمایند.
7 – با توجه به اینکه مناطق یارسان نشین غرب کشور به علت عوارض جنگ هشت ساله و تبعیضهای درازمدت، حتی نسبت به مناطق محروم همسایه دچار توسعه نیافتگی شدید است، برای جبران بخشی از این عقب ماندگیها منابع و امکانات ویژه ای تخصیص داده شود.
8 ـ رئیس جمهور محترم با نمایندگان مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان به عنوان بخشی از ناراضیان از وضعیت موجود ملاقات نماید، تا راه حلها و سخنانشان را بدون واسطه بشنود و پاسخگوی مطالبات آنان باشد.
امیدواریم، مواردی که عرض شد، در دستور کار دولت قرار بگیرد و قبل از آنکه هزینه های غیر قابل پیش بینی بر ما و شما تحمیل گردد و شکاف بین دولت و ملت عمیقتر شود، چاره ای عادلانه و عاقلانه برای حل مشکلات اندیشیده و بسترهای آشتی ملی فراهم شود.
