تا رضایت حق در راه راستی جلب نشود ودغدغه خاطر یار نگردد , تا یار در جهت نیل به مقامات یاری در کسب فضایل برنیاید , هرگز از رموزات راه یاری که راه ردا باریست سر در نخوهد آورد پس برای کشف ” رموز ریا “لازم است که راستی پیشه سازیم و راه راست در پیش بگیریم, ضمن اینکه در کلام ” دامیار ” که یکی از دوره های یاریست حضرت پیر بنیامین به عنوان دام گذار راه یاری برای گرفتن باز سلطانی ” فرود آمدن حق و زدن بارگاه در اقالیم مختلف ” چنین میفرماید :
دامش صفاتا
دام یار بنیامین دامش صفاتا
عاشقان صفات , معشوقه ذاتا
شناسای ذات و مرد خلاتا
یکی از دامهایی که توسط پیر بنیامین معرفی میشود برای در آمدن در راه کمال یاری , صفات است, یعنی داشتن و کسب صفات حمیده برای رسیدن به معشوقه ازلی در گستره گیتی که این مهم به عنوان خلعتی است که از طرف حق به انسان سائل و سالک در طی پروسه و طی طریق یاری آخر ال امر انشالله داده خواهد شد منوط به آنکه اسباب بزرگی همه آماده کنی و باز در فرازی دیگر از کلام دامیار داریم که مفرماید :
یاران گوش مدان و قویلای قویلا
رای حق راسین راسی قویلا
یاران من به حرفهای صد من یه غاز گوش ندهید که راه حق راه راستی است و راستی در درگاه حق پذیرفتنی است و باز در این رابطه داریم که چنین میفرماید :
دامم وه پا کن
ولطف خواجام دامم وه پا کن
غلام پی باقی یخش چاک چاکن
آفتاو پادشاه بنیامین خاکن
دام مرا به پا کنید و از لطف حق بهرمند شوید تا فرصت دارید…. رهرو راه یاری برای بقا و کمال پر تلاش است و جستجو میکند و در این پروسه جستجو گری از تلاش وی یقه اش چاک چاک میگردد ” حاکی از کشیدن زحمت و تلاش برای رسیدن به معبود ” و برای یار میگویم که آفتاب نماد حق است و خاک نماد پیر بنیامین که باروری خاک از آفتاب است و روشنایی راه از ایشان ضمن اینکه صحه میگذارد بر رابطه حق با پیر بنیامین با استفاده از تمثیل رابطه خاک با آفتاب که چون خاک از آفتاب بارور گشته استعداد ردایی وی مکشوف و به منصه ظهور رسانیده یاران را به دنیای باقی که کلیدار آن حضرت بابا یادگار است رهنمون خواهد شد…. از اویس قرنی منقول است که : حکیمانه ترین سخنی که از حکیمان شنیده شد این گفته است ( طریقی برگزین که از هر راه دیگری بی نیازت کند )که قطعا برای آن در راه یاری جز طریق راستی ره دیگری نمیتوان جست . هدف و غایت تمام ادیان و مذاهب کمال انسانی و تقرب به صفات الهی و بازگشت یه سرای جاوید است و شیخ اجل سعدی شیراز خوش سروده است که : راستی موجب رضای خداست …. کس ندیدم که گم شد از راه راست .
