این تصویر یک فیلم سینمایی نیست بلکه محله کردنشین شیخ مقصود حلب است که علیرغم همه فشارها و خرابیها میزبان شش هزار نفر از آوارگان عرب است که از دست عربهای دیگر به کوردها پناه آوردەاند
اگر آزادی در جایی مورد تهاجم قرار گرفت، اما نه آزادی من و نه آزادی ملت من، بلکه در یک گوشه از گوشه‌های دنیا، آزادی که جزء حقوق عمومی همه انسان‌هاست مورد تهاجم قرار گرفت آیا دفاع کردن از این حق انسانیت به عنوان »حق انسانیت» مشروع است یا نه؟ اگر مشروع است پس منحصر به آن فردی که آزادی او مورد تهاجم قرار گرفته نیست، افراد دیگر و ملت‌های دیگر نیز می‌توانند – بلکه باید – به کمک آزادی بشتابند و به جنگ سلب آزادی و اختناق بروند. گمان نمی‌کنم کسی تردید بکند که مقدس‌ترین اقسام جهادها و مقدس‌ترین اقسام جنگ‌ها جنگی است که به عنوان دفاع از حق انسانیت صورت گرفته باشد. در مدتی که کوردها در کوبانی,شنگال منبج و … می‌جنگند یک عده افراد حتی از اروپایی‌ها و امریکایی ها در این جنگ شرکت میکنند، ، آیا از نظر شما فقط کوردها جنگیدنشان مشروع بود چون حقوق خودشان مورد تجاوز قرار گرفته بود؟ پس بنابراین، فردی که از اروپا آمده به نفع این ملت وارد پیکار شده، او ظالم و متجاوز است و باید به او گفت فضولی موقوف! به تو چه مربوط است؟! کسی که به حقوق تو تجاوز نکرده تو چرا اینجا شرکت می‌کنی؟ یا او باید بگوید من از حق انسانیت دفاع می‌کنم و حتی عمل چنین شخصی ازعمل کوردها مقدس‌تر است چون او جنبه دفاع از خود دارد و عمل این اخلاقی‌تر است از عمل او و مقدس‌تر است از عمل ما؟ مسلماً شق دوم صحیح است. آزادی‌خواهانی که حقیقتاً آزادی‌خواه هستند و به آزادی‌خواهی و احترامی کسب کرده‌اند در میان عموم، احترام خودشان را در میان توده مردم، مدیون همین حالت هستند که خودشان را مدافع حقوق انسانیت می‌شمارند نه مدافع حقوق فرد خودشان، یا ملت خودشان، یا قاره خودشان و به عنوان مثال میتوان به کورد ها اشاره کرد که به کمک مردم ملیت هایی دیگه همچون عرب,آشور … شتافته اند مردمی که از شدت ظلم حاکمان هم نوع , هم خون و هم زبان خود فرار کرده وبه کردها پناه آورده اند به عنوان نمونه میتوان به چند صد هزار نفر عربی که در دولت اسلامی عراق و شام به باشور کوردستان و به روژآوا کردستان پناه آوردند و با وجود اینکه کوردها از جانب سر مداران اعراب در طی سالیان دور ودراز مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند ولی انسانیت بیشتر از هرچیزی در اولویت کوردهاست و به آنها پناه دادند.دنیا وبشیرت خیلی بیشتر آنها را تقدیس میکند
دنیا می‌گوید: جنگیدن هر وقت که به عنوان دفاع باشد مقدس است اگر دفاع از خود باشد مقدس است و اگر دفاع از ملت باشد مقدس‌تر است چون جنبه شخصی تبدیل می‌شود به جنبه ملی و گسترش پیدا میکند… اگر از حدود ملی به حدود انسانی برسد از آن هم یک درجه مقدس‌تر است.»
اگر صلح و امنیت بین‌المللی، اصلی ضروری در زندگی مشترک ملت‌ها به شمار می‌رود، باید عوامل زمینه‌ساز صلح و امنیت از طرف همه ملت‌ها مورد حمایت قرار گیرد و اگر به اسارت کشیدن ملت‌ها و ستم بر آنها صلح و امنیت را به مخاطره می‌افکند، باید همه ملت‌ها در ریشه‌کن نمودن سلطه و ستم همیاری نمایند. نتیجه این دو سخن این است که مبارزات حق‌طلبانه ملت‌های ستمدیده و جنبش‌های رهایی‌بخش ملت‌های مستضعف، حقی است مسلم و غیرقابل سلب از آنها، و حمایت از ملت‌های تحت ستم و محروم در استیفای این حق، مسؤولیتی است بین‌المللی، و هدف همه این اقدامات چیزی جز پاسداری از صلح و امنیت بین‌المللی مبتنی بر عدالت نیست. با این توضیح روشن می‌شود که حمایت بین‌المللی از ملت‌های محروم و در حال مبارزه نمی‌تواند در حد یک توصیه و یا اعلامیه بشر دوستانه تلقی شود، همان بلایی که بر سر کورد ها آمده است ,بلکه باید آن را در سطح یک قاعده حقوقی و قانون الزام‌آور در مقیاس بین‌المللی تلقی نمود. از این رو عقل و منطق حکم میکند حمایت بین‌المللی از مبارزات حق‌طلبانه جنبش‌های رهایی‌بخش به عنوان یک اصل اجتناب‌ناپذیر در روابط بین‌الملل و به شکل یک قاعده حقوق بین‌المللی درآید و جزئی از حقوق اساسی ملت‌ها شمرده شود.جالب این است که در حقوق بین‌المللی، نهضت‌های آزادی‌بخش به رسمیت شناخته شده و برای آنها حقوقی منظور شده است . امیدوارم که هر چی زودتر جوامع بین الملی پشتیبانی همه جانبه خود را در خصوص کوردها آغاز کنند.کورد ها سعادت انسان در کل جامعه بشری را آرمان خود می‌داند و استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل را حق همه مردم می‌شناسند
