ائتلاف کشورهای اسلامی `علیه تروریسم` در غیاب ایران

ابراهیم قاسمی زاد

ائتلاف تازه شكل گرفته برخی از كشورهای اسلامی به رهبری عربستان سعودی، هر چند هنوز شكل عملی و مادی به خود نگرفته، ولی گام مهمی در جهت یك صف بندی جدید علیه سیاستهای منطقهای رژیم جمهوری اسلامی بشمار میرود. عربستان در ماههای اخیر عملا در دو جبهه با ایران درگیر شده است؛ جنگ رودررو با شورشیان حوثی زیدی و پشتیبانی همه جانبه از گروههای سلفی در سوریه كه با رژیم اسد در حال جنگ هستند.

طی یک سال اخیر این دومین ائتلاف است که به سرپرستی عربستان سعودی بر علیه هم پیمانان ایران در منطقه شكل میگیرد. اولین ائتلاف حدود ۹ ماه پیش برای دفاع از حكومت قانونی یمن در مقابل شورشیان حوثی و در واقع دهن کجی به سیاست ایران در پشتیبانی از شیعیان این كشور و ائتلاف كنونی كه در روزهای اخیر شكل گرفت و ظاهرا در آن ۳۴ کشور از ۵۲ کشور مسلمان جهان شركت دارند.

در بیانیه تاسیس این ائتلاف گفته میشود كه كشورهای عضو، در راستای مفاد توافقنامه سازمان همکاریهای اسلامی مبنی بر مبارزه با تمام اشکال و مظاهر تروریسم و از بین بردن زمینههای شكل گیری و علل پیدایش آن گام بر خواهند داشت. علاوه بر ٣٤ كشور عضو، ۱۰ کشور دیگر از جمله اندونزی هم اعلام آمادگی كردند كه با این هم پیمانی همكاری كنند. هر چند در پی اعلام تشكیل ائتلاف، برخی از كشورها از تشكیل و عضویت خود در ان اعلام بی خبری كردند، ولی با تشكیل و یا اهداف ان هیچگونه مخالفتی از خود نشان ندادند. بنابر این نزدیك به ٤٤ كشور اسلامی عملا در جبههای قرار میگیرند كه برای مقابله با سیاستهای ایران و هم پیمانانش تشكیل شده است. در جبهه دیگر، کمتر از ۱۰ کشور اسلامی از جمله عراق و سوریه میمانند که عملا در تصرف ایران می باشند و همسو با سیاستهای ایران گام بر میدارند.

تردیدی نیست كه ائتلاف كشورهای اسلامی برای مبارزه با تروریسم یا در اصل همان هم پیمانان ایران در منطقه، با چالشهای جدی و موانع گوناگونی روبه رو خواهد شد. هر یك از كشورهای عضو علاوه بر اهداف مشترك، برنامه عمل مختص به خود را نیز دارند كه گاهی میتواند عكس منافع و یا اهداف مشترك باشد. در ضمن، درك هر یك از كشورها از واژه تروریسم و دیدگاهشان به گروههای تروریستی میتواند كاملا جدا باشد، ولی نقطه مشترك این كشورها مبارزه با جریانهای افراطی وابسته به ایران است كه برای همه كشورها و جوامع اسلامی مشكل ساز شده است.

جمهوری اسلامی ایران ۳۷ سال پیش بر مبنای یک آپارتاید مذهبی و تبعیض قومی بنا شد و از همان بدو تاسیس از یكسو سیستمهای سیاسی حاكم در منطقه را به چالش كشید و از سوی دیگر راه سركوب و نابودی پیروان دیگر مذاهب و تفكرات سیاسی را در پیش گرفت. در همان ماههای نخستین روی كار امدن جمهروی اسلامی در ایران، پیروان همه مذاهب اسلامی به غیر از شیعه اثنی عشری، دگر اندیشان و گروههای ملی و مذهبی كشور با شدیدترین شیوههای ممکن سرکوب شدند. حاكمان تهران از تبلیغ، ترویج و حتی پیروی ازادانه از مذاهب دیگر جلوگیری و سمپاشی فكری علیه انان را به برنامه روزشان تبدیل كردند.

رژیم جمهوری اسلامی ایران همچنین در سیاست مذهبی خود در خارج از کشور، مدام جدا از جهان اسلام عمل نمود و مواضعی خلاف عموم مسلمانان جهان اتخاذ كرد. از نظر و تصور خمینی و جانشین او علی خامنه ای، کسانی که معتقد به برداشت ولی فقیه از انچه انان امامت علی بن ابی طالب و ائمه مینامند نباشند، مشرک بوده و حاكمیتشان باطل است. بنابر این هر گاه سایر ادیان و مذاهب اظهار وجود نمودهاند به شدیدترین و بی رحمانه ترین شیوه ممکن سرکوب شده اند. به گونهای كه فقط در ایران از بدو انقلاب تا کنون حدود ۱۰۰ تن از روشنفکران اهل سنت بدلایل مذهبی اعدام شده و یا به شیوه های مجهولی از میان برداشته شده اند.

جمهوری اسلامی ایران در شروع انقلاب با شعار پر طمطراق “نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی” توانست برخی از کشور های ضعیف و فقیر را به طرف خود جذب کند، اما با عملکرد تندرویانه خود و دخالت در امور

همسایگان، پرورش و صدور تروریسم کم کم نقاب از چهره اش افتاد و در همه جبهه ها یکی بعد از دیگری با شکست و رسوایی روبهرو شد. به گونهای كه هم حاكمان بسیاری از كشورها و هم جریانات فكری شكل گرفته در بطن جوامع اسلامی علیه ذهنیت نشات گرفته از رژیم جمهوری اسلامی در ایران عصیان كردند. در چنین شرایطی طبیعی به نظر میرسد كه قطب دیگر دنیای اسلام، یعنی کشور عربستان سعودی علیه ایران وارد عمل شود. كشوری كه هم از پشتیبانی قویترین نیروی نظامی بین المللی یعنی ایالات متحده امریكا برخوردار است و هم به قویترین منابع مالی و اقتصادی در جهان دسترسی دارد. وجود چنین رقیبی و بیداری ملت های منطقه در مبارزه با دیکتاتورهای منطقه سیاست ولایت فقیه را در اینده با مشکلات جدیتری روبرو خواهد ساخت و چه بسا كه ان را در باطلاق خود ساخته فرو برد.