ملت کورد در کشور ایران بالغ بر 10 میلیون جمعیت دارد. اکثریت آنها در غرب ایران از استان ارومیه تا ایلام زندگی می کنند، بیش از یک میلیون نفر از آنها در تهران ،کرج، ساوه و دیگر شهرهای غیر کوردنشین که دارای کارخانه های کارگر بگیر هستند زندگی می کنند. اکثریت کوردهای ایران پیرو دین اسلام و آیین یارسان هستند. از همان اوایلی که رژیم اسلامی در سال 1978 میلادی بر سر ملت های ایران حاکم شد و به عبارتی دیگر اتقلاب مردم ایران را به نام اسلامی مصادره کرد؛ در حقیقت باید گفت ملت کورد نه تنها به حاشیه رانده شد، بلکه طرح های همسان سازی فرهنگی، زبانی و حقوقی او ریخته شدو تکیه نظام اسلامی برهمین باور بود که نباید ملت کورد را با تمام فرهنگ و آیین و زبان به اراده خود واگذار کرد.
بنابرین نظام آخوندی با محکم کردن جای ایدئولوژی اسلامی خود که همراه سرکوب و کشتار مردم ایران پیش می رفت اولین هدیه ی خود در 28 مُرداد 1358 خورشیدی به مردم کورد در شهر سنندج آغاز کرد و فرمان قتل عام مردم به بهانه ضد انقلاب از سوی خمینی صادر و ازسوی آمرین آن در اکثر نقاط کوردستان به اجرا در آمد که در ایرانشهر جلادی را به نام خالخالی صدها نفر بی گناه را بدون دادگاهی کردن به جوخه ها ی مرگ فرستاد. کشتار بی رحمانه در پاوه سنندج و مریوان و سقز از سوی او و دارو دسته ی رژیم اسلامی در آن سالها قابل انکار نیست. در استان کرمانشاه نماینده ی رژیم به نام حاجی طهماسبی بسیاری از خانواده های کورد پیرو آیین یارسان را به جرم کافر بودن در مناطق دالاهو کشتار کرد و تعدادی را آواره کشورعراق نمود که هنوز آثار آن در جان و ذهن مردم منطقه باقی مانده است.
در پیرامون باورهای مذهبی ملت کورد در طول 36 سال تاکنون از طرف رژیم آخوندی حق کشیهای فراوان اعمال شده است. پیروان اهل سنت که خود شاخه ای از اسلام است حق تبلیغ مذهبی و بر پا کردن مسجدی در تهران را ندارند. به همین خاطر از سوی کشورهای اهل سنت در مناطق اهل سنت کردستان تخم اسلام سیاسی پاشیده می شود و رژیم اسلامی هم برای سرکوب کردن مردمی که همگی بطور مطلق مذهبی نیستند باصطلاح ترو خشک را با هم می سوزاند و همه اهالی را یکسان سرکوب می کند و با بهانه اتهامات مذهبی، افراد مدنی و سیاسی را به زندان و اعدام محکوم می کند. بدلیل جو امنیتی حاکم، از نظر اعتماد در بین مردم کورد و دستگاه حکومت فاصله ی عمیقی ایجاد شده و ازهمینرو کوردهای اهل سنت در خفا پیروان مذهبی خود را پرورش می دهند که در واقع نتایج خوبی نه برای خود و نه برای کل جامعه کوردستان به بار نمی آورد.
کوردهای پیرو آیین کهن یارسان
پیروان آیین یارسان از حیث قوم شناختی بخش عمده ای از مردم کورد هستند که در طول قرن ها به آیین اسلام روی نیاورده اند و همواره در نهان و گاهی آشکارا مراسم آیینی خود را اجرا می کنند. عمده جمعیت آنها در استان کرمانشاه زندگی می کنند و در ایران جمعیتی بالغ بر 2 میلیون دارند. مردم یارسان از روزی که رژیم اسلامی در ایران شکل گرفته است تاکنون دچار مصیبت های بی شماری شده اند. در قانون اساسی نامی از آنها برده نشده است و آنها را به عنوان اقلیت دینی به رسمیت نمی شناسند. پیروان آن حق تحصیلات عالی را ندارند و در ادارات دولتی استخدام نمی شوند. اجازه ساختن مکان مذهبی خود را ندارند و مناطق آنها ازفقدان حقوق شهروندی و حداقل رفاه اجتماعی رنج می برند. به آنها تهمت کافر و بی دین زده می شود و از سوی دستگاههای رژیم به آنها انواع و اشکال بی حرمتی روا داشته می شود. البته از سوی دیگر به خاطر کورد بودن ظلمی مضاعف در حق آنها روا می دارند؛ فرزندان آنها حق آشنایی با آیین خود را ندارند و باید با روش دین اسلام و مذهب شیعه پرورش و بزرگ شوند.
ملت کورد ایران تاکنون اجازه نداشته است که بتواند آزادانه مبلغ فرهنگی و زبان خود باشد. در طول حکمرانی استبداد مذهبی رژیم اسلامی قادر نبوده است که در مدارس و دانشگاه با زبان خود بخواند و یادبگیرد و همین باعث شده بخشی از هویت ملی کورد رو به ضعف برود. احزاب و جریانات سیاسی وابسته به ملت کورد منحل اعلام گردیده و هیچ حقی ندارند که آزادانه در کوردستان فعالیت کنند و به همین سبب پایگاه و مقر احزاب کوردستانی مانند حزب دمکرات کوردستان ایران و کومله در خارج از کوردستان ایران واقع شده است و هر از گاهی تعدادی را به عنوان هواداری یا عضویت در آنها در داخل ایران روانه زندان کرده و یا اعدام می کنند. بنابرین یک فضای امنیتی و پلیسی در کوردستان از سوی رژیم اسلامی حاکم گردیده است که زندگی را در آنجا دشوار نموده است و بسیاری از افراد باورمند و جوانان مجبورند خانه و سرزمین خود را رها کنند و برای رسیدن به جایگاهی امن تر خطرهای زیادی را تحمل کنند و یا به جریانات سیاسی کورد بپیوندند.
موقعیت اقتصادی ملت کورد تحت رژیم اسلامی به روشنی قابل تعریف است؛ مناطق کوردستان ایران سرشار از مواد زیر زمینی نفت ،گاز و منابع غنی طبیعی و کشاورزی است ولی در این بابت باید گفت. تمامی بهره و سودهای آن به خزانه رژیم سرازیر می شود و مردم کوردستان از آن بی بهره هستند. برهمین اساس دولت های جمهوری اسلامی نه کارگاه و نه کارخانه ای در این مناطق ساخته اند که حداقل جمعیتی را از فقر نجات دهند ونه چشم انداز توسعه و اشتغالسازی را برای آنها ارائه می دهند. مردم کورد و دیگر ملیت ها به اجبار باید برای امرار معاش و بقای خود و خانواده شان به دور از خانه و ولایت خود اقامت ورزند که در این شرایط تنها یک زندگی بمیر و نمیر برای آنها ممکن است
بنابرین سوغات 36 ساله ی حکومت اسلامی ایران برای ملت کورد در پروسه ای مهندسی شده غیر از فقر اقتصادی ،پایمال کردن حقوق فرهنگی. زبانی و سیاسی و قومی چیز دیگری نبوده و نباید بیش از آن انتظار کشید ، بنابرین مبارزه در تحقیق این خواسته ها امری ضروری و مقدس خواهد بود برای ملت کورد در سراسر ایران.
علیمراد یوسفی
