اقلیت مذهبی یارسان یکی از کهن ترین کیشهایی است که پیش از اسلام وجود داشته
و با اسناد مستند تاریخی از اصیل ترین کیشهای ایرانی وحتی جهان است. این درحالیست که از زمان انقلاب جمهوری اسلامی ایران تا کنون اقلیت نامبرده که بیشتر در منطقه ی کرمانشاهان زندگی می کنند بیش از هر طیف دیگری از جامعه ی ایران مورد ظلم واقع شده اند اما تا کنون نه مقامات جمهوری اسلامی ونه سازمان ملل متحد نتوانسته اند رویکرد منطقی را نسبت به این مساله نشان دهند. آمارهای مستند در کشورهای جهان به ویژه در کشورهایی چون سوئد وفنلاند ونروژ و دیگر کشورهای اروپایی نشان می دهد که رژیم ایران موجب آواره شدن هزاران یارسانی وپناهنده شدن آنان به کشورهای روپایی شده است. بسیاری از منتقدان نزدیک به حکومت ایران ادعا می کنند که آنها از این مساله به عنوان ابزار استفاده می کنند و در واقع مشکل خاصی در برابر آنها وجود ندارد و آنان تنها تمایل دارند در کشورهای اروپایی زندگی کنند. اما در نقطه ی مقابل زندانی – شکنجه وکشته شدن طیف گسترده ای از هموطنان یارسانی وفرار آنها به ترکیه ویونان ودیگر کشورهای خارجی سند محکمی است که اظهارات پوچ آقای رامین مهمان پرست سخنگوی امور خارجه ی ایران را به چالش بکشاند. از سوی دیگر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ی ایران در پاسخ به انتقادات خانم کاترین آشتون (مسئول سیاست خارجه ی اتحادیه ی اروپا) در نهایت گستاخی می گوید: ما اساسا به جزاسلام ناب محمدی مذهب دیگری درکشورمان نداریم وآنچه شما مشاهده می کنید تعدادی مزدور وابسته به باندهای تروریست و مافیا هستند که می خواهند شالوده ی نظام اسلامی ما را به هم بزنند! با اظهارات آقایان ظریف ومهمان پرست و پیشتر محمود احمدی نژاد سکوت معنادار جامعه ی جهانی در برابر اقلیت بی دفاع یارسانی مشخص می شود… آنچه موجب می شود که ما انسانها بدینگونه در دفاع از اقلیتها موضع گیری کنیم این است که باورهای وعقاید درونی انسان که ارتباط شخصی فرد را با خالق خود نشان می دهد از دیرباز در ایران وحتی دیگر کشورهای جهان به عنوان ابزاری برای فیب وسرکوب مردم به کار گرفته اند وبا اهمیت به مذهب خاصی ، دیگر اقلیتها سرکوب می شوند و این درحالیست که کسانی که به نام اسلام مسیح یا هر مذهب رسمی در هر کشور دیگری اقلیتها را تحت فشار قرار می دهند ؛ در حقیقت خودشان به هیچ یک از مسایل انسانی واصول اخلاقی پایبند نیستند و از زمان انقلاب 1357 ایران تا کنون این مساله روز به روز شدت پیدا کرده است. اما نکته ی بحث برانگیز مربوط به ادعاهای آقای حسن روحانی رئیس جمهور کنونی ایران است که گفته بود: دولتی که من بنیان می گذارم دولت تدبیر و امید است که در چنین دولتی هیچ اکثریتی حق ندارد حقوق دیگر اقلیتها را پایمال کند. اما مساله این است که از زمان روی کار آمدن روحانی حقوق اقلیتهای مذهبی (به ویژه مردم یارسان که مورد بحث مطلب ماست) نه تنها به رسمیت شناخته نشده است بلکه فشارها وبازجویی ها وشکنجه ها واعدامها روزبه روز بیشتر شده است اما کمتر نشده است. آیا این رهبران بزرگ جهان وکشورهای ابرقدرت که در سازمان ملل متحد می توانند تاثیرگذار باشند نمی توانند با اعتراض جدی به این مساله دولت ایران را تحت فشار قرار دهند وآنها را به خاطر نقض حقوق بشر ورد تحریم قرار دهند؟ چرا تمام تحریمهایی که شامل ایران شده است تنها به خاطر مساله ی هسته ای بوده و جامعه ی جهانی هرگز نسبت به نقض حقوق اقلیتهایی مانند یارسانیان اعتراضی به دولت ایران نکرده است؟ این مساله بیشتر به ما ثابت می کند در چنین شرایطی این خود ما هستیم که با ایجاد تشکلها وسازمانهای حقوق بشری وبا حضور پررنگ رسانه های حقوق بشری صدای اقلیتهای مذهبی را به گوش جامعه ی جهانی برسانیم تا به آسانی هزاران هموطن یارسانی مجبور به ترک کاشانه ی خود نشوند و در دیارغربت به حسرت گوهر از دست رفته ی خود ننشینند! نویسنده :غلامرضا خواجوی
