فرهنگ حاکم بر جامعە امروز ما(جامعە یارسان) حاصل فرآیندی است کە قرنهاست کە ادامە دارد و بی شک فعالیت تک تک ما بە ویژە در چند سال اخیر نقش عمدەای در شکل گیری روابط ما با یکدیگر داشتە است. فرهنگ ما اگر چە در طول زمان هموارە تحول می یابد و نو می شود اما میراثی است کە ریشە در آداب و رسوم و سنتی دارد کە سالهاست پی ریزی شدەاند و بی شک نقش نسل های گذشتە در شکل گیری این روابط، انکارناپذیر است. شرایط امروز فرهنگی و اجتماعی ما تجلی فرآیندی است کە از یک سو ریشە در رفتار گذشتگان ما دارد و از دگر سو چشم بە کنش نسل جوان.
جهان و بە دنبال آن محیطی کە در آن بسر می بریم ، پیوستە در حال تحول و نو شدن است و ما خواەناخواە هر روز با پدیده ها و فرآیندەهای نوین روبورو می شویم. این تحولات پیوستە کە در ابتدای شکل گیری حیات جمعی انسان آغاز شدە و اکنون ادامە دارد، در بستر ی از آداب و سنتی شکل می گیرد کە از نسل های قبل بە جا ماندە و هر چە فاصلە ی زمانی نسل های قبل با جهان امروزی کمتر باشد، مسئولیت آنان در شکل گیری شرایط فرهنگی ما پر رنگتر می شود. نیک می دانیم ما معتقدان آئین یاری در جهانی کە هر لحظە نو می شود بە اصولی پایبندیم کە میراث تاریخی یکتاە پرستی در منێقە کە امروز ما را قوربانی اصول اسلامی کردەاند، است و این اصول می تواند از فرو پاشی نظام های اخلاقی و ارزشی ما ممانعت کنند و بە این وسیلە سبب شوند کە شرایط اجتماعی ما دچار نابسامانی نشود. بدیهی است اگر ما بە معیار و مقیاس ثابتی پایبند نباشیم یا بدتر از آن بر اساس منافع شخصی و گروهی خود هر لحظە تعبیر نو از اصول ارائە دهیم، در فرایند تحولات دچار سر در گمی و از خود بیگانگی می شویم.اگر هر رفتار و کنشی را امروز از آن رو کە در راستای منافع ما یارسانیان ست پسندیدە بدانیم و جزو اەزش ها و اصول غیر قابل تردید بە شمار آوریم، باید بە یاد داشتە باشیم کە این ارزش ها پس از مدتی بخشی از عرف جامعەی ما خواهد شد و بە زودی روزی فرا خواهد رسید کە با تغییر جایگاە افراد در جامعە ملاک قضاوت برای خود ما خواهد بود. اگر نظارت و مرکزیت نهادی را خود پایە گذاشتەایم و برای آن نقش محوری تعیین کردەایم، اکنون خود باید بە این نظارت و نقش محوری پایبند بمانیم مگر اینکە اصول و معیارهای ما تنها بر اساس منافع و وضعیت گروە خاصی تعریف شدە باشد، کە آنگاە از اصول آئین خود فاصلە گرفتەایم و دیگر اصولی باقی نخواهد ماند کە بە آن پایبند بودە و باشیم. اگر چە ارائەی تعاریف متفاوت و گاە متضاد از اصول بر اساس منافع شصصی و گروهی، جزو روش های شناختە شدەای است کە از دیر باز توسط خود خواهان و من محوران بە کار رفتە است. کسانی یا گروهی خاصی کە من و منیت و منافع من برایشان اساس و محور هر سنجشی است، مجبورند هر لحظە در اصول ترین ارزش های خود نیز تجدید نظر کنند. و بە یاد داشتە باشند کە خود هیچ گاە در برابر کوچکترین مخالفت، و یا تغییر زمان تاب نیآوردەاند، فردا روز با بە عاریت گرفتن ظاهر نو اندیشانە، بە باز تعریف اصول می پردازنند، گویا بر این باورند کە جامعە یارسان حتی فاقد حافظە کوتاە مدت تاریخ است! شور بختانە برخی هنوز بە جای راە چارەی منطقی و تفکر عقلانی و توجە بە مصالح جامعە یارسان، بر اساس بعضی اصول مخرب و از تاریخ مصرف گذشتە می خواهند خود را بە جامعەی در حال تغییر یارسان تحمیل کنند، اما امروز با نو شدن اندیشەها کە بر اساس رشد و بلوغ فکری جامعە یارسان شکل گرفتە است ، هیچ نیازی بە مدعیان ذکر شدە نیست. جامعە یارسان بە عنوان پارەای جدایی ناپذیر از بدنەی ملت کورد نیز بە مانند همیشە بر اساس مصالح خود و با تکیە بر ارزش های یکتاە پرستی و ملی، بە راحتی قادرند آیندەی خود را بە بهترین شکل ممکن رقم بزنند. کاکی رستم الماسی
