ارزش زنان در فعالیتهای اجتماعی

من بە عنوان یک زن یارسانی کە چند سالیست از نزدیک شاهد تکاپوی حرکت اجتماعی ،فرهنگی و سیاسی یارسانیان هستم جز شعارهای تو خالی و یا تا حدی کاذب نسبت بە حقوق زن و یا مشارکت اجتماعی زنان در این عرصە نتوانستم خود را قانع کنم کە آنچە در شعار گفتە میشود در عمل هم ارزشی برای آن وجود دارد.
چرا و چگونە؟ این سوالی است کە سالهاست زنان برای تحقق آن مبارزە میکنند و هنوز در جامعە بستە ما در قالب سوال باقی ماندە است.
آنچە کە مرا بە این فکر وا داشتە است کە بە این سوال بیاندیشم مسلەی حرکت سیاسی فرهنگی یارسانییان خارج از کشور است. آنچە کە در دستور کار این حرکت نو پاە و جوان دیدە نمیشود، یا از توجە لازم برخوردار نیست یا نشدە، نقش زنان در این جامعە و در این حرکت است. اگر هم معدود شعارهایی نیز کە در رابطە با حقوق زنان مطرح شدە از چارچوب شعارهایی سنتی و تکراری فراتر نرفتە است. عدم حضور فعال زنان در جامعە ما یارسانییان از چند جهت باید مورد توجە قرار گیرد. نخست این کە بی شک باید سهم زنان در کارهای سیاسی و فرهنگی  و اجتماعی کە در دستور کار حرکت های یارسانی کە بە شکلی سنتی بە ٣٠ درصد آنهم با ذهنی مسموم کفایت کردەاند، باید در این افکار سنتی خانە تکانی شود. و در همین راستا سوالی کە پیش میآید، آیا واقعا ارزش اجتماعی، فرهنگی ، سیاسی زنان جامعەی ما بە همین میزان ٣٠ درصد است؟ آیا این یک توهین بە مقام زن نیست؟
عدم حضور فعال زنان در انتخاب، و انتخابات ، بخش قابل توجهی از مسولیتهای اجتماع را متوجە زنانی می کند کە با وجود برخورداری از فرهنگ، تحصیلات، آگاهی اجتماعی و دانش لازم، برای ورود بە این عرصە از حضور در خودداری کردەاند

شاید این انتقاد را بشود از جامعەی مرد سالاری گرفت کە سابقەی ذهنی مناسبی برای زنان فعال و کار آمد نیافریدە تا آنان بتوانند با ورود بە عرصەی مدیریت اجتماع بە دنبال حل مشکلات جامعە و بەویژە مسائل زنان باشند. تا هنگامیکە دختران و زنان جوان و تحصیل کردەی جامعەی ما بە بهانەهای مختلف مانند درگیریهای شغلی و مشغلەی خانەوادە در عرصەی فعالیت اجتماعی حضور نیابند، حل معضلات مربوط بە زنان در جامعەی ما بە رویا شباهت بیشتری خواهد داشت تا واقعیت. طبیعی است کە اگر اعتقاد داریم نقش اساسی زن بە عنوان انسانی دارای تمامی حقوق بشری باید مورد توجە قرار گیرد و این نقش فارغ از مسائلی مانند سن و طبقەی اجتماعی، اقتصادی و وضعیت تاهل، یک نقش ذاتی است.تمامی زنان جامعە باید نقش خود را در این میان بە عهدە گیرند. اما حتی تعداد اندک زنانی حاضر  در انتخابات اجتماعی نیز با تن دادن بە تفکرات و چارچوبهای مرد سالارانە بیش از آنکە بە مسائل زنان تکیە کنند بە مسائل دیگری بپردازند و برخی حتی برای معرفی خود از همسر و برادرانش مدد بگیرند بی شک آنچە کە باید بە واقعیت بپیونند در رویا باقی خواهد ماند.
تا زمانیکە ما زنان این جامعە(یارسان) خود با احترام کامل بە رازشهای توحیدی و الهی فرهنگی بە دنبال راەحل های منطقی و سازگار با فرهنگ مان برای مشکلاتمان نباشیم، در خطر در جا زدن در سنن قدیمی و تن دادن بە رازشهای بیگانە با فرهنگ مان  هستیم. تا زمانیکە تنها سازمان فعال در زمینە مسائل بانوان در جامعە ما نقش فعالتری بە خود نپذیرد، حرکت های زنان، بە صورت انفرادی و خود جوش کمک چندانی بە حل مشکلاتمان نخواهد کرد و بە نظر میرسد کە اولین گام در حل مشکلات ما باید توسط خودمان برداشتە شود.
بە امید آنکە ما زنان یارسانی بتوانیم آنچە کە ارزش یک زن واقعی است در جامعە ایفاە کنیم. بە امید آنروز.

گلزار الماسی